|
Zachte Krachten
De zachte krachten zullen zeker winnen in't eind - dit hoor ik als een innig fluist'ren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduist'ren alle warmte zou verarren van binnen. Henriette Roland Holst (1869-1952) 
Het leven als leermeester Een kind dat opgroeit met veel kritiek leert vooroordelen Een kind dat opgroeit met wantrouwen leert steeds op zijn hoede te zijn Een kind dat opgroeit met bespotting leert schuchter te zijn Een kind dat opgroeit met strijd leert vijandig te zijn Een kind dat opgroeit met genegenheid leert lief te hebben Een kind dat opgroeit met bemoediging leert in zichzelf te geloven Een kind dat opgroeit met waarachtigheid leert zorgvuldig te kiezen Een kind dat opgroeit met waardering leert te geven Een kind dat opgroeit met mildheid leert zorgzaam voor anderen te zijn Een kind dat opgroeit met interesse leert aandacht te hebben Een kind dat opgroeit met geduld leert verdraagzaam te zijn Een kind dat opgroeit met vriendelijkheid leert compassie Een kind dat opgroeit met liefdevolle aandacht leert liefde en wijsheid (Uit Reader’s Digest) 
Woorden als stenen
In zijn boek ‘Wolf noch hond’ laat Kent Nerburn een oude Cherokee-Indiaan aan het woord: ‘Ik hoop dat jullie voorzichtiger leren zijn met jullie woorden. Onze kinderen kennen de oude taal niet zo goed, dus het is jullie Engels waarmee ze de wereld krijgen aangereikt. Op dit moment zijn sommige ideeën achter jullie woorden verkeerd. Ze reiken onze kinderen en jullie kinderen de wereld op een verkeerde manier aan. Er was eens een oude man die mij toen ik nog een jongen was vertelde dat ik naar woorden moest kijken als naar mooie stenen. Hij zei dat ik ze stuk voor stuk moest oppakken en er van alle kanten naar moest kijken voor ik ze gebruikte. Dan zou ik ze respecteren. Ik denk dat dat een goed advies was. Jullie hebben zoveel woorden dat jullie ze niet voldoende respecteren. Er is altijd nog weer een ander woord, dus jullie strooien er maar wat mee rond zonder na te denken. Ik denk dat jullie voorzichtig moeten zijn. Woorden zijn als stenen. Ook al zijn ze mooi, als je ze van je afgooit zonder na te denken, kun je er iemand mee bezeren.’ 
Vivianne Crowly: Niet benoemen…
Al onze religieuze bouwwerken, die eerst functioneren als steun om ons op weg te helpen, worden uiteindelijk krukken die we moeten wegwerpen. En de dogma’s die we omarmen en koesteren zijn slechts zacht glanzende stenen die we langs de weg oprapen en in onze bagage stoppen. Bij elk nieuw dogma wordt de bagage zwaarder. Tot we die kiezels weggooien, één voor één, ze langs de weg laten liggen zodat anderen ze kunnen oprapen en een eindje meedragen. Uiteindelijk hebben we noch dogma, noch gezindte nodig en hoeven we datgene wat we vereren niet te benoemen – want het gaat alle woorden en beelden te boven. En wie anders dan een dwaas draagt een steen naar een berg? Bron: Vrouwen op zoek naar het spirituele – Anne Bancroft Gungor: God is not a white man
Charlie Chaplin voor menselijkheid In 1940 bracht Chaplin 'The Great Dictator uit, een parodie op Hitler en Nazi Duitsland. Als de dictator zijn grote speech moet houden, komt hij echter indringend op voor heel andere dingen dan macht: (vanaf 0.45 minuten) Deel van het geheel:
Zoveel sterker dan beledigingen, ordinaire leugens en alternatieve waarheden van hen die zich leiders durven noemen.
Zoveel krachtiger de eenvoudige lijnen van wat mensen vreugde geeft dan de strepen vanwaar de ‘sterke mannen’ hun leugenachtig machtswoord spreken. Dankjewel Dick Bruna, voor al die lieve tekeningen en verhaaltjes waarmee je ons herinnert aan wie en wat we zijn.
Forever Young Pete Seeger was destijds betrokken bij de burgerrechtenbeweging van Martin Luther King. Inmiddels ver boven de 90 zet hij zich nog altijd graag in voor bijvoorbeeld Amnesty International. Kijk hoe hij met jonge mensen Forever Young van Bob Dylan brengt: Mattieu Ricard
‘Het is goed voor je eigen welzijn te zorgen, maar nooit ten koste van iemand anders. En vreemd genoeg is de beste manier om je eigen lot te verbeteren, je boven alles het lot van anderen aan te trekken. Shantiveda, een boeddhistische meester uit de achtste eeuw, heeft gezegd:
|
