​Karen Armstrong nam het initiatief voor het “Handvest van Compassie” Hier werkten onder anderen Rabbijn Soetendorp (1943), Tariq Ramadan (1962) en de Dalai Lama aan mee. Het is een belangrijk document en ik hoop dan ook dat je de tekst onder de aandacht van zoveel mogelijk mensen wilt brengen. Je kunt het ondertekenen op de site www.charterforcompassion.org

Handvest voor Compassie

Het principe van compassie of mededogen ligt ten grondslag aan alle religieuze, ethische en spirituele tradities; steeds opnieuw wordt daarmee een beroep op ons gedaan alle anderen te behandelen zoals wij zélf behandeld willen worden. Compassie is onze drijfveer om ons onvermoeibaar in te zetten voor het verzachten van het leed van onze medeschepselen, om terug te treden uit het middelpunt van onze wereld en een ander voor het voetlicht te plaatsen, en om recht te doen aan de onschendbare heiligheid van ieder mens en een ieder, zonder enige uitzondering, te behandelen met volstrekte waardigheid, billijkheid en respect.

Daarbij hoort tevens de opdracht om er zowel in het openbare als in het privé-leven voor te waken geen enkele vorm van leed te veroorzaken. Door gewelddadig te handelen, door de kwaliteit van het leven van een ander te verslechteren, door de grondrechten van die ander te misbruiken of te ontkennen, en door haat te zaaien met laatdunkende uitingen over anderen - zelfs over onze vijanden - doen wij de menselijkheid die wij allen met elkaar delen geweld aan. Wij erkennen dat wij er niet in zijn geslaagd een leven te leiden vervuld van compassie en dat sommigen uit naam van hun religieuze overtuiging het totale menselijke leed zelfs groter hebben gemaakt.

Daarom roepen wij iedere man en vrouw op om 
- compassie opnieuw te maken tot de kern van moreel handelen en van religie 
- terug te keren naar het oude principe dat iedere interpretatie van geschriften die aanzet tot geweld, haat of minachting geen enkele legitimiteit heeft 
- garant te staan voor de verstrekking van correcte en respectvolle informatie over andere tradities, godsdiensten en culturen aan jongeren
- positieve waardering van culturele en religieuze verscheidenheid te stimuleren 
- bij te dragen aan medeleven, gebaseerd op kennis, voor het leed van alle mensen, ook van hen die wij als onze vijanden zien.

Het is van wezenlijk belang dat wij compassie in onze gepolariseerde wereld maken tot een duidelijke, lichtende en dynamische kracht. Indien compassie is geworteld in principiële vastbeslotenheid om uit te stijgen boven egoïsme, kan zij politieke, dogmatische en religieuze grenzen slechten. Als product van onze wezenlijke afhankelijkheid van elkaar, speelt compassie een fundamentele rol binnen menselijke relaties en bij een volwaardig mensdom. Compassie voert naar verlichting en is onmisbaar voor het realiseren van een eerlijke economie en een harmonieuze wereldgemeenschap die in vrede leeft met elkaar.

'Altruïsme' is een belangrijk boek van de Fransman Matthieu Ricard die een veelbelovende wetenschappelijke carrière verruilde voor een leven van meditatie en studie als Tibetaans monnik. In zijn boek belicht Ricard alle mogelijke problemen waar we als wereldbevolking voor staan - en reikt richtingen aan waarin oplossingen gevonden kunnen worden. een inspirerend boek voor wereldleiders, religieuze leiders en voor iedereen die het goed meent met onze wereld.

​Graag laat ik Ricard zelf aan het woord:

"Egocentrisme is het grootste probleem van onze tijd. Ook ons economische systeem wordt er door gekenmerkt. Maar het wordt steeds duidelijker dat we het met zo'n systeem niet redden. Het is niet eens in staat om armoede te verdrijven te midden van overvloed, laat staan dat het rekening houdt met de natuur, de dieren of toekomstige generaties. We hebben een andere, zorgzame economie nodig. Daarom is een doelbewuste cultivering van altruïsme zo belangrijk."

"Altruïsme is niet hetzelfde als medelijden. Medelijden heeft iets neerbuigend en machteloos. Ik hou er niet van. Empathie vind ik al een beter woord: het vermogen je in te leven in de pijn van de ander. Maar dat is niet meer dan een begin, een alarmsysteem. Piep-piep-piep. Vervolgens probeert compassie de oorzaken van dat lijden weg te nemen. Medelijden zonder iets te kunnen veranderen heeft geen zin, daar heb je niks aan.”

"We vinden het normaal dat je naar school gaat om een beroep te leren", zegt Ricard. "En om je lichaam te trainen ga je naar de fitness. Maar als het om menselijke kwaliteiten gaat, veronderstellen we dat het allemaal vanzelf moet gaan. That's stupid! Je geest vereist net zo goed training als je lichaam. Maar op scholen wordt er geen aandacht aan besteed. Kinderen zouden er meditatieles moeten krijgen. Je hebt je geest altijd bij je, dan kun je die maar beter zo goed mogelijk vormen."

(Trouw 05022015)




























​