Een lezer over dit boek: Wat een heerlijk boek; Ik heb het in een keer uitgelezen, maar ik kan mij ook goed voorstellen dat iemand dit boek hoofdstuk voor hoofdstuk doorleest, af en toe weglegt, of zelfs helemaal door elkaar. Het kan allemaal. Een erg fijn boek met veel inzichten, naar mijn mening. De auteur schrijft erg eerlijk, weerlegt een boel en neemt je daadwerkelijk mee op reis/pad. Dit boek kan je net dat beetje extra, een steuntje in de rug geven. Ik heb het geleend uit de bieb, maar zit er hard over na te denken om het zelf ook aan te schaffen. Een prachtige combinatie van teksten! Aanradertje! (Review via Bol.com) Om je een indruk te geven volgt hier het eerste hoofdstuk: Hoofdstuk 1. Een Reisgids
Een tekst: 'Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.' Deze woorden brengen me gemakkelijk terug bij mijn kindertijd waarin ik leerde dat God er voortdurend was en zich vooral bezig hield met het nauwlettend volgen van de dingen die ik deed. Thuis, in de kerk en op de School met den Bijbel werd mij ingeprent dat God alles zag en dat ik dus maar beter kon leven in overeenstemming met zijn wetten. En dat viel om de donder niet mee want God was veeleisend. Deze tekst heb ik dan ook ervaren als een dwingend richtsnoer: in de bijbel stond wat je moest doen. En vooral wat je niet mocht doen. Het laat zich gemakkelijk raden dat in die laatste categorie vooral dingen vielen die mijn belangstelling hadden. Maar bij de voorbereidingen voor dit boek keek ik er opeens anders naar. Er staat in alle bescheidenheid dat het gaat om EEN lamp en EEN licht. En om MIJN voet en MIJN pad. Ik mag mijn EIGEN weg gaan, mag op mijn EIGEN voeten gaan. Dat geeft ruimte. Maar het schept ook verplichtingen. Want als ik mijn eigen weg ga, ben ik ook verantwoordelijk voor de stappen die ik zet. Een goede lamp en een helder licht zijn dan ook zeer welkom. Een reis Het leven wordt vaak vergeleken met een reis. We komen ergens vandaan en gaan ergens naar toe. En hoewel het heerlijk kan zijn een tijdje zomaar wat aan te rommelen, willen we over het algemeen toch graag weten waar we mee bezig zijn. Waar we vandaan komen en waar onze tocht ons brengen zal. En natuurlijk willen we graag dat onze reis de moeite waard is. Wat nemen we eigenlijk mee voor onderweg? Waar stoppen we om uit te rusten en wat willen we in ieder geval gezien hebben? En misschien nog wel het belangrijkste: wie kiezen we als reisgenoten? Een reisgids Wie zich goed wil voorbereiden op zijn reis, kan gebruik maken van een reisgids. En het kan nuttig zijn een paar reisgidsen naast elkaar te leggen. Want hoewel ze ongetwijfeld een aantal dezelfde bezienswaardigheden aan zullen prijzen, zal de benadering waarschijnlijk anders zijn en zullen er andere accenten gelegd worden. Bovendien hebben verschillende reizigers vaak verschillende belangstellingen. Daarom is dit ook maar heel eenvoudig EEN en zeker niet DE reisgids. Heilige boeken als reisgidsen Eén van de mooie dingen van onze tijd is dat de reisgidsen van alle volken en culturen beschikbaar zijn. Iedereen kan zich op de hoogte stellen van de reisdoelen die daarin worden voorgesteld en kan de mogelijke paden die daar naar zouden leiden overwegen. Ik geloof niet dat er slechts één goede reisgids is. Het valt niet moeilijk in te zien dat juist dat geloof voor veel ellende zorgt. Mensen hebben elkaar massaal de dood in gejaagd met hun Eigen Reisgids in de hand. En nog altijd zijn er die uit hun meest Heilige Regels gif weten te destilleren. Maar we moeten daar mee op houden. Het heeft geen zin elkaar met onze eigen reisgids om de oren te slaan. Vruchtbaarder is het van elkaar te leren. Menselijker is het elkaar van harte een goede reis toe te wensen. En warmer is het elkaar daarbij met een glimlach in de ogen te zien. In mijn leven ben ik veel mensen tegen gekomen die met een heel andere reisgids op pad waren dan de mijne en die er desalniettemin in slaagden van hun leven iets zeer waardevols te maken. Uiteindelijk denk ik dat het niet eens zoveel uitmaakt met welke reisgids je op weg gaat. Belangrijker lijkt me het pad dat je kiest. En hoe je je weg gaat. Wat je met deze reisgids kunt doen De meeste reizen beginnen met de voorpret. Het kan fijn zijn een reisgids door te bladeren, dingen aan te strepen en je alvast te verheugen op de dingen die komen gaan. En het is verstandig je op de hoogte te stellen van mogelijke problemen en plaatsen waar je gevaar zou kunnen lopen. Uit te zoeken waar je terecht zou kunnen wanneer een en ander onverhoopt toch uit de hand loopt. Uiteraard kun je een reisgids lezen als een boek – van voor naar achteren. Maar dit boek kun je ook doornemen als een reisgids. Rustig bekijken en wat meer aandacht schenken aan die dingen die je belangstelling hebben – of waardoor je belangstelling gewekt wordt. Wellicht kun je beginnen bij die bezienswaardigheden die je beslist aan wilt doen. Of die om welke reden dan ook op dit moment belangrijk voor je zijn. Je kunt ook dingen aanstrepen, aantekeningen maken en je eigen associaties in de kantlijn noteren. Bepaald spannend kan het worden om deze reisgids door te nemen met degene met wie je op reis bent of wilt. Hebben jullie hetzelfde reisdoel? Willen jullie onderweg dezelfde plaatsen aandoen? Zijn jullie het eens over wat er allemaal mee moet aan bagage en hoe jullie dat onderling zullen verdelen? Betrouwbaar? Van een reisgids mag je verwachten dat hij betrouwbaar is. En dat de schrijver zelf op de plaatsen geweest is die hij beschrijft. Van een reisgids voor gelukzoekers mag je op hetzelfde hopen. In ieder geval heb ik alleen dat willen zeggen wat voor mezelf helemaal waar en echt is. En heb ik alleen die innerlijke landschappen beschreven waar ik zelf ook werkelijk geweest ben. Alleen of met anderen. In die zin durf ik te stellen dat deze reisgids betrouwbaar is. Maar natuurlijk is het ook helemaal waar dat iedereen welk landschap dan ook op zijn eigen manier beleven zal. En dat mijn beschrijvingen dus ook niet altijd zullen raken aan de ervaringen van anderen. Gebrandschilderde ramen Als docent voel ik me wel eens als een gids die tevergeefs een meute toeristen een kathedraal probeert binnen te krijgen. Want ik ben enthousiast over die enorme gebrandschilderde ramen en wil hen ook laten delen in die overweldigende orgie van licht en kleur. Maar de toeristen blijven verveeld buiten staan en kijken ongelovig naar de ramen die er van buiten groezelig en grauw uitzien. ‘We kunnen zo wel zien dat er geen fuck aan is!’ zeggen ze en zoeken een terras op. Waar het overigens niet zo lekker koel is als in de kathedraal. Hoe zal ik van buitenaf uitleggen hoe mooi iets van binnenuit is? Hoe zal ik woorden vinden voor iets wat alleen maar te ervaren is? Zelf op pad Je kunt een land niet leren kennen door alleen maar een reisgids door te bladeren. Je kunt niet leven van enkel woorden op papier. De enige manier om werkelijk voluit te leven is zelf de uitdaging van het op weg zijn aan te gaan. Ondertussen is er wel een duidelijk verschil met het leven en een reis die je binnen dat leven onderneemt. De laatste kun je plannen en tot op zekere hoogte goed voorbereiden. Maar met je levensreis ben je meestal al een heel eind op weg voordat je je zelfs maar bewust wordt van het feit dat je op reis bent. En voordat je in de gaten begint te krijgen dat er wellicht meerdere richtingen mogelijk zijn. En waarschijnlijk maak je allang deel uit van een reisgezelschap waar je misschien niet eens bewust voor gekozen hebt. Maar waarvan de richting vast lijkt te liggen, zonder dat iemand zich ooit lijkt af te vragen waar je via die weg eigenlijk uitkomt. Door een reisgids door te bladeren, kan het beginnen te kriebelen. Misschien heb je die onrust liever niet en zak je weer weg op de bank voor de tv. Maar je kunt natuurlijk ook op pad gaan. Heel bewust. Ook al weet je misschien nog niet echt wat je zoekt. Maar het feit dat je zoekt kan een begin zijn. Voor en achterwaarts ‘Het leven kan alleen maar achterwaarts begrepen worden maar het moet voorwaarts worden geleefd.’ (Soren Kierkegaard) Bergen beklimmen Er was eens een meneer die van vakantiegangers hoorde dat de bergen erg mooi zijn. En omdat hij ze ook wel eens wilde zien, huurde hij een videoband over de Alpen en ging voor zijn tv zitten. ‘Ja, maar dan moet je er ook naar toe gaan!’ zei één van de vakantiegangers. En omdat hij toch nog geen plannen had, leek hem dat wel een aardig idee. In het land van de bergen bracht hij zijn tijd door in het hotel of op een terrasje. ‘Toe meneer, ga nou eens mee met een bergwandeling, dan ziet u pas echt hoe mooi het hier is.’ zei de reisleider. ‘Ik meegaan met een bergwandeling?’ vroeg de meneer verwonderd. ‘Ik zit hier voor mijn plezier hoor en ik kan de bergen vanaf hier toch ook zien?’ ‘Jawel, maar tijdens een wandeling verandert het uitzicht ieder ogenblik en er is niets heerlijkers dan na een lange klimtocht uit te kijken over de bergen en de dalen’, probeerde de reisleider nog eens. ‘Een klimtocht?’ riep de meneer uit, ‘Maar man, je denkt toch niet dat ik gek ben? Van klimmen wordt je moe hoor! En bovendien ken ik die uitzichten wel van de folders en van de tv.’ ‘Ja maar in ‘t echt is alles zoveel mooier, meneer. Gelooft u mij toch! U weet echt niet wat u mist door hier te blijven zitten.’ zei de reisleider terwijl hij in de verte tuurde. Het leek alsof hij droomde van al het mooie dat daar te zien was. |
Weg van kunst - Wouter Berns
Lezende Marieken - Wouter Berns
Autoportrait - Wouter Berns
|
