|
Met een blindenstok op de snelweg ‘Het zijn vaak mooie, lieve en gevoelige mensen die worstelen met het leven. Voor mij zijn het helden. Jij bent zo’n held!’ Zeventien jaar is Vicky nog maar als ze het licht uit haar ogen verliest en haar leven wordt stilgezet. Het is een ramp die niet alleen haar treft. Ook haar ouders, broer en zus zijn slachtoffer en gijzelaar van deze noodlottige gebeurtenis. En ieder van hen kiest een eigen strategie om te dealen met de pijn en de zorgen die dat oproept. Vicky’s verhaal stelt indringend de vraag wat het betekent mens te zijn wanneer het leven je om de oren slaat. Hoe houd je je staande als je jezelf terugvindt met een blindenstok op de snelweg van prestatie, succes en een opgepompt schoonheidsideaal? Het verhaal van Vicky is gebaseerd op een waar gebeurd, eerlijk en rauw verhaal over verlies. Het wordt bevolkt door mensen van wie je als lezer gaat houden. En het laat zien dat liefde niet alles oplost, maar wel degelijk tot wonderen in staat is. Hardcover 252 blz. €22,50 ISBN 9789083133430 -Morgenland Uitgeverij Verkrijgbaar in de boekhandel. Maar als je me een mailtje stuurt mét je adres, ontvang je het zonder verzendkosten. dvdglind@hotmail.com Of maak gebruik van het |
|
Reacties van lezers: “Met ontroering heb ik het boek gelezen. Leonie, je bent een prachtig mens. Dank dat je je verhaal wilde delen.” Geke Landweer-Wowor “Wat een mooi boek! Heel ontroerend. Het is een droevig verhaal, maar als je ziet dat er veel lieve mensen om Vicky heen staan, krijgt het verhaal ook weer veel positiefs.” Inge Huiskes “Het boek raakte me diep, wat moeten sommige mensen veel incasseren. Ik kon het niet wegleggen voor ik het uit had.” Sam van Eenennaam “Prachtig geschreven, ontroerend, leerzaam, heftig, verassend en vol liefde en mooie reflecties. Ik leefde helemaal mee en dat maakt het voor mij extra waardevol.” Johan Stegeman “Hartelijk dank dat jullie zo'n mooi boek hebben geschreven. De herkenning van geworstel met gevoelens, met de ups en vooral de downs, en steeds toch weer boven komen, de herkenning is heel groot. Je krijgt het leren omgaan met verlies en beperkingen niet zonder slag of stoot en je wenst steeds dat er minder slagen en stoten zullen komen, maar steeds gaat het maar door. Tot je denkt en het uitschreeuwt: ik kan niet meer. Die wanhoop ondanks de liefde van de mensen om je heen, die wanhoop dat uiteindelijk de mentale kracht wel door jou zelf zal moeten worden opgebracht, maar dat je de energie niet meer hebt. En dan verlangen naar een eind aan het lijden, het is zo aanwezig in mijn leven, zeker na de dwarslaesie maar ook daarvoor, vanwege de oorlogservaringen. En dan toch ineens weer omhoog komen - waar komt die kracht ineens vandaan? Mensen zoals Matty zijn onnoemelijk belangrijk, open en respecterend. Ik ken gelukkig ook zo iemand. Als ze weggaat laat ze een mandje energie achter, dan kan ik er weer tegen aan. Mooi ook jullie verbeeldingskracht om personen toe te voegen of een beetje te veranderen; de speelsigheid daarvan is fijn. Daardoor is het boek toch geen tranentrekker al heb ik af en toe wel zitten huilen, blij om de herkenning. Heel, heel veel dank, wat een geschenk geven jullie met dit boek aan de lezers!” Gonda Scheffel-Baars
|
| ||||
